zaterdag 8 oktober 2011

Emotionele strijd

Je emoties zijn een fysiologische reactie op je gedachten. Die gevoelens worden in jouw lichaam zichtbaar, niet of onverwerkte emoties zullen zich opslaan in het lichaam. Op langere termijn kunnen deze blokkades, klachten gaan vormen en uiteindelijk leiden tot een ziekte. De manier waarop je verkiest te denken zullen je emoties doen versterken of afnemen. Je gedrag vloeit voort uit je gedachten en emoties en zal vaak bepalend zijn voor de manier waarop je zult handelen. Zolang je gedachten gericht zijn op onvolmaaktheid, zul je ook onvolmaaktheid zien. Niemand ontkomt aan psychologische pijn. Pogingen om je pijn kwijt te raken hebben een averechts effect . Verzet of negeren van de pijn zal het alleen maar voeden. Je leven willen sturen is controle willen houden. Controle willen houden is als los zand willen houden in een gesloten vuist. Het zal alleen maar tussen je handen door glippen. In een openhand zal het zand kunnen blijven liggen.

Je krijgt meer controle over je leven, juist door haar los te laten. Psychologische klachten dwingen je het slachtveld op te gaan, of je raakt gewond, sneuvelt, verzwakt of je komt er sterker en met meer ervaring vandaan. Die mensen zoeken de strijd. Wanneer je de strijd aangaat of je vermijd conflicten ben je in beide gevallen bezig met strijd. Waar je gedachten naar uitgaan daar trek je meer van aan. Je kunt het emotionele slachtveld ook verlaten in de wetenschap dat er misschien wel ergens een strijd is, maar dat jij daar niet meer aan deel hoeft te nemen. Laat pijn niet de middelpunt van je leven zijn. Je hoeft confrontaties niet uit de weg te gaan, maar ga de strijd niet aan. Onze hersenen werken soms als een innerlijke stoommachine, zodra de druk op de ketel te hoog wordt en je brein overspoelt wordt met allerlei gedachten en emoties, trekt er een mist over je heen. Wanneer dat gebeurt kun je de dingen niet meer helder zien en voelen. Je waarneming is vertroebelt, er hangt een sluier om je heen.

Soms moet eerst de druk van de ketel om de stoom, de mist te doen optrekken, zodat je in alle rust en helderheid kunt waarnemen. Gun je zelf rust en ruimte. Je gevoelens onder ogen komen daar is moed voor nodig. Het heeft niets met zwakte te maken. Je gevoelens zien, ervaren en kunnen accepteren dat je die gevoelens hebt, zal de strijd doen afnemen. De druk gaat van de ketel en de mist neemt af. Ineens is je zicht helder. Vanuit dit ervaren komt er een dieper besef en weet je dat voelen weten is. Je bent in contact met een diepere waarheid. Gevoelens zijn de taal van je ziel. Wanneer je jezelf kunt aanvaarden in al je pracht en onhebbelijkheden laat je de strijd los. Betekent het dan dat je alles maar moet aanvaarden? Nee, het betekent dat je het aanvaard voor wat het is, niet meer en niet minder. Je hoeft het er zelfs niet mee eens te zijn. Het betekent dat je besluit je verzet te staken, in plaats van weg te lopen voor je problemen omarm je ze door te besluiten met je problemen te dealen. Je vlucht niet meer naar het verleden of in de toekomst.

De angst die je altijd in de greep heeft gehouden lost in het nu op. Je bekijkt de situatie van een afstandje. Je gedachten, herinneringen en emoties zullen komen en gaan als van de beweging van eb en vloed. Laat het rustig gebeuren, je hoeft er niets voor te doen. Blijf rustig waarnemen. Wanneer de golven zijn afgenomen en je weer in een rustig water bent gekeerd, zal het misschien warm en stil in je gaan voelen. Diep van binnen komt er een innerlijke weten, een liefdevolle wijsheid wat je diep van binnen voelt en herkend als waarheid. Vanuit dit nieuwe weten, het gekende, zul je uit liefde voor jezelf en anderen je keuzes gaan maken. Diep van binnen voel je en weet je wat nodig is met betrekking tot de situatie waarin je zit. Je weet wat in ieders belang is en jullie ontwikkeling ten goede komt. Je neemt de verantwoording op voor je eigen leven en je eigen ziele groei en gunt een ander ook zijn eigen proces en de vrijheid om eigen keuzes te maken op een manier die voor hem of haar goed voelt.

© Esther Irene Haasnoot

Geen opmerkingen:

Een reactie posten