Iets aanvaarden hoeft niet te betekenen dat je het met iets eens hoeft te zijn. Iemand kan een heel ander standpunt innemen dan de jouwe zonder dat je die standpunt van de ander wil omvormen of veranderen. Iets aanvaarden betekent niet dat jij gelijk hoeft te hebben en de ander het mis heeft. Je oordeelt niet en veroordeelt niet. Het is wat het is, gewoon een andere zienswijze. Het is niet nodig de ander te overtuigen en je legt eveneens de ander je wil niet op. Het benaderen van de verschillen schept voorwaarden. Voorwaarden creëert apartheid. Apartheid creëert individualisatie. Individualisatie voed het ego. Individualisatie, dualiteit en tegengestelden doet ons denken dat wij van elkaar en God afgescheiden zijn, niet is minder waar. Je kunt niet van God gescheiden zijn. Alles is met alles verbonden, zo zijn wij ook niet afgescheiden van elkaar.
Aanvaarding betekent niet dat je iets opgeeft of je ergens bij neer moet leggen. Het betekent dat je er voor kiest vredige gedachten te denken die leiden naar een algeheel gevoel van vrede. Aanvaarden en overgave gaan hand in hand. Het is een win-win situatie en geen verlies. Je overgeven is vertrouwen hebben. Overgave is leven vanuit je hogere ik. Het gaat niet meer om jouw of mijn waarheid maar je geeft je over aan een meer omvattende vorm van waarheid. Oordelen verhindert je het goede te zien dat achter de schijn ligt. Aanvaarden vanuit een spiritueel gezichtspunt kan alleen voortkomen uit een manier van denken die vrij van oordelen is. Geen enkele oordeel is gerechtvaardigd noch juist. Wat jij ziet als waarheid hoeft niet per definitie waar te zijn. Waarheid ken vele gezichten. Verschillende mensen, verschillende smaken en meningen. Elke waarneming die voort komt uit ongelijkheid, afscheiding, dualiteit of tegengesteldheid is simpelweg een onjuiste waarneming.
Zelfs het benoemen van het woordje “onjuiste” komt voort uit een verkeerde waarneming. Woorden als onjuist en verkeerd zeggen al dat er zoiets bestaat als juist en goed. Deze woorden komen voort vanuit een dualistisch denken. Ieder woord dat verwijst naar een tegenstelling of ongelijkheid hebben al een dualistisch karakter. Elke vergelijking die je trekt speelt zich af binnen het bewustzijn van je denkgeest. Elke vergelijking is een vorm van dualiteit. Dualiteit schept een beperkte kijk op de waarheid. Dus wat is waar? De ultieme waarheid ligt in het weten van God.
© Esther Irene Haasnoot
Geen opmerkingen:
Een reactie posten